ԱՄՆ-ի հատուկ դեսպանորդ Սթիվ ՈՒիտկոֆը թույլատրելի է համարել Աբրահամի համաձայնագրերի ընդլայնումը, նշելով, որ Հայաստանն ու Ադրբեջանը կարող են միանալ դրանց ապագայում։ «Մենք կարծում ենք, որ շատ, շատ մոտ ենք այդ երկրներում հակամարտությունների վերջնական լուծմանը։ Ես կարծում եմ, որ երկուսն էլ կարող են ցանկանալ միանալ Աբրահամի համաձայնագրերին»,- ասել է Ուիտկոֆը։ ԱՄՆ-ի հատուկ ներկայացուցչի խոսքով՝ սա շատ կարևոր նախաձեռնություն է երկրի նախագահ Դոնալդ Թրամփի համար, և նա հավատում է դրան։               
 

Թուլանալ ու հաճո՞ւյք ստանալ, թե՞…

Թուլանալ ու հաճո՞ւյք ստանալ, թե՞…
06.11.2015 | 00:33

Փորձենք հասկանալ` որևէ կապ կա՞ր ԵԽԽՎ-ում նավթադոլարային, խավիարասեր Ռոբերտ ՈՒոլտերի հնչեցրած զեկույցի և ադրբեջանական ընտրությունների ժամկետների միջև:
Ակնհայտորեն՝ այո: Հաշվարկը ճշգրիտ էր ոչ միայն սույն բրիտանացի խավիարասերի պատգամավորական հրաժեշտի, այլև առկա զարգացումների առումով:
Արևմուտքը միշտ էլ երկդիմի քաղաքականություն է վարել բոլոր հարցերում, այդ թվում՝ Ղարաբաղի: Առերես դատապարտելով Ադրբեջանին, մարդու իրավունքների, խոսքի ազատության հարցերում լուրջ բացթողումների համար, միաժամանակ սույն բրիտանացու բերանով փորձում է վերջինիս հասկացնել, թե Ռուսաստանը, անշուշտ, այն գիրկը չէ, ուր պիտի նետվի Ալիև-կրտսերը։
Չմոռանանք, որ Ռուսաստանը Կասպից ծովից Սիրիա ուղարկած իր հրթիռները «թռցրել» է նաև Ադրբեջանի վրայով, ինչը, ճիշտ է, հաստատապես զայրացրել է ամերիկյան կողմին, սակայն վերջինս ձեն-ձուն առայժմ չի հանում այդ առնչությամբ: Ձկան նման լուռ է նաև Թուրքիան, որն արևմտյան կոալիցիայի անդամ է և համարվում է Ադրբեջանի «մեծ եղբայրը»:
Սպասում են, որ Հայաստա՞նն աղմկի` բոլորն իմանան այդ մասին: Հայկական կողմն էլ առայժմ խելամտորեն լռում է, փորձելով հասկանալ` ինչով կավարտվի, ի վերջո, Արևմուտք-Ռուսաստան-Ադրբեջան այս «սագան»: «Սագա», որի փոքրիկ արտահայտություններից մեկն էլ խավիար կուլ տված ՈՒոլտերի զեկույցն էր, ինչը, անշուշտ, իրավական հետևանքներ չունի, դեռ մուտք չի գործել ԵԽԽՎ լիագումար նիստ, չի արժանացել քվեարկության, ինչը տեղի կունենա 2016-ի հունվարին: Իսկ մինչ այդ բավականին ջրեր կհոսեն, որպեսզի հասկացվի, բոլոր դեպքերում, թե ով ում ինչ է «ասում»:
«Ջրերը» կհոսեն տարվա ավարտին, երբ կհանդիպեն հակամարտող երկրների նախագահներ Սերժ Սարգսյանն ու Իլհամ Ալիևը: Այսպես, իհարկե, կարծում են տարածաշրջան ժամանած, «անհայտ տեղից» կրակված ԵԱՀԿ ՄԽ համանախագահները, որոնց, նույն Ռուսաստանի «փափուկ» ձեռամբ, արդեն երկու անգամ բոյկոտել է նույն Ալիևը:
Նկատենք, ԵԱՀԿ ՄԽ համանախագահները նույնպես, ՈՒոլտերի նման որոշակիորեն ենթարկվում են ադրբեջանական քմահաճույքներին և հավասարության նշան են դնում կողմերի միջև, երբ բոլորի համար էլ խիստ ակնհայտ է` Ալիևը, որպեսզի չմասնակցի այդ հանդիպումներին, որպեսզի ճնշման չենթարկվի, նույն «հանդիպման» օրերին նա՛և ռմբակոծություններ է իրականացնում` խավիարասեր Արևմուտքի բաց աչքի և բաց բերանի առաջ, հայտարարելով, թե կանդամակցի ԵԱՏՄ-ին, և այդպես շարունակ:
Այնպես որ, չենք բացառում, որ տարվա ավարտին ևս Ալիևը բոյկոտի սպասվող հանդիպումը` «անկյուն» կանգնեցնելով ԵԱՀԿ ՄԽ-ին` իր քմահաճույքներով, ուոլտերյան զեկույցով:
Ի՞նչ է մնում Արևմուտքին՝ կամ «չեղարկել» այդ զեկույցը հունվարյան լիագումար նիստում և պատժել, առանց այն էլ մարդու իրավունքների հետ լուրջ խնդիրներ ունեցող, ընդդեմ Հայաստանի և Ղարաբաղի ռազմական-ահաբեկչական գործողություններ իրականացնող հարբեցող Ալիևին, կա՛մ թուլանալ ու հաճույք ստանալ այդ ամենից:
Ինչ հետևանքներո՞վ։
Թող հարցնի Ռուսաստանին:


Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆ

Դիտվել է՝ 919

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ